Gemaakt! Maakbaar!

Wat doet een mens zoals op een koude dinsdagavond in november? Ah, naar een boekvoorstelling gaan, natuurlijk.

Bij voorkeur van een boek waarvan je zelf de (eind)redactie hebt gedaan. Maakbaar, bijvoorbeeld, een heel knap boek van een hele pittige madam: Caroline Verbrugghe (u misschien bekend van Fabriek Romantiek of van haar eigenste Maakblog).

 

Altijd leuk om te zien, zo'n boek dat helemaal af is. Ik (her)schreef de teksten met op mijn schoot een dochter die vers van de pers was, en nu is het boek dat ook. De cirkel is rond, me dunkt.

 

 

Het boek is (net zoals de dochter trouwens) érg mooi geworden! En er staan heel veel dingen in die ik zelf ook eens wil maken. Dat was dan ook het criterium: het moet te doen zijn, het moet allemaal maakbaar zijn. Handig voor mij (lees: mensen zonder tijd en zonder geduld). 

 

 

Waren ook aanwezig: een workshop fimo, cava, Madam Volt (helaas geen foto's van, maar bij deze: zwaai!) en Juffrouw Sanseveria. Die laatste bleef liever onherkenbaar en onbekend, vandaar het balkje. Hoewel ik zo'n donkerbruin vermoeden heb dat iets anders haar identiteit zal prijsgeven.

 

Het resultaat van de fimo-workshop toon ik binnenkort. Maar laat ik alvast dit meegeven: "Als de cava is in de vrouw, gaat het met fimo eens zo gauw!"  

3 op een rij

Ongeveer een jaar geleden zaten wij in Utrecht
en daar zagen wij 3 gestapelde dozen.

Zoals deze. Supermooi!

Net als het prijskaartje (bijna 400 euro).

 

 

Dus besloot ik: dat doe ik wel even zelf.

(Sorry, designer)

 

Men neme:

- mdf

- houtlijm

- nageltjes

- 1 handige opa

- veel tijd

- leuke kleurtjes verf

- 1 spuitbus vernis

 

 

'Even' werd een jaar, maar hey,

nu staan de opbergdozen toch maar mooi te wezen in onze living!

 

Want als dat kleine gespuis dan toch heel uw living overneemt,

dan is het wel zo tof als het er een beetje leuk uitziet ook.

 

Nietwaar?

Tromgeroffel!

En de winnaars zijn... reactie 17 en reactie 16 (dank u, Random)!

De geluksvogels:

Marij Verwaest zei...

Mijn eigen dochter is nog iets te klein maar voor mijn 9-jarig metekindje Eva zou dit, volgens mij, echt een tof cadeau zijn! (Op de valreep, toch? :-))

10:07 PM

Bieke zei...

Derde poging... Derde keer goeie keer?

12:36 AM

 

Dus, inderdaad, Bieke, derde keer, goede keer! (voor de critici: er werd mij al voor de deadline meegedeeld dat het reactieformulier 2x niet werkte ;-)

 

Marij, kom maar op met dat adres, dan brengt de Sint het boekje.

 

Proficiat, dames!

 

Maak een sneeuwbol in 7 stappen

1. Posteer een paar buurvrouwen van de Borgerhoutse Vrouwenbond aan uw tafel.

2. Open een fles wijn en een grote zak chips.

3. Spuit de deksels van een paar glazen bokalen in dezelfde kleur. Laat goed drogen.

4. Deel intussen de sappigste straatroddels met uw buurvrouwen.

4. Verzin een paar kersttaferelen met kerstfiguurtjes (bv. van de kerstbûche van vorig jaar) en kleef ze aan de binnenkant van het deksel met superlijm (néé, niet op uw vingers). Als er een schrijfster van thrillers bij het gezelschap zit, mogen de taferelen bloederig en/of gortig zijn. Laat goed drogen.

5. Schenk nog wat wijn in en vul de chips bij.

6. Strooi flink wat sneeuwglitters in het (al dan niet gedistilleerde) water. Als je wil dat de glitters trager dwarrelen, doe er dan een lepeltje glycerine (van bij de apotheker) bij. Schroef de bokaal goed dicht. Lijm het deksel eventueel vast.

TIP!
De Krak verkoopt kristalsneeuw. Werkt niet.
Er bestaan hobbyglitters. Werkt ook niet.
Koop uw sneeuwglitters gewoon van de eerste keer bij De Banier. Werkt wél!

7. Ontkurk een nieuwe fles om het sneeuwballenfestijn af te ronden en wissel nog wat nieuwtjes uit. Trek nog een blik vuile moppen open over water met glycerine en glitters in en waar dat eigenlijk op lijkt en... klaar!

Schol!

Put your hands up for the lord

Vandaag deed ik iets wat al héél lang op mijn lijstje stond. Maar zo helemaal in mijn uppie een kerk met driehonderd uitbundige -wat zeg ik- laaiend enthousiaste gelovigen binnenstappen: ik durfde dat niet.

Vanochtend deed ik dat wél. Met een groepje mensen die dat ook al lang eens wilden meemaken en die ook niet alleen in zo'n kerk durfden binnenstappen. Vandaag organiseerde ik namelijk de derde in een reeks van 4 workshops rond Afrika, samen met mijn vriendin Barbara en het Werkhuys in Borgerhout: een bezoek aan The Redeemed Christian Church of God.

Amai! Mocht onze kerk het hier zo ook aanpakken, er zou nogal eens wat volk op afkomen!
Iedereen was mooi tot supermooi uitgedost (zonnebril optioneel).
De pastoor had het over soul. En swagga!
Iedereen placeerde een -superuitbundig- danske.
In de kindermis geen tekeningen of bloemetjes te bespeuren - alleen een cool dansje op een rapnummer.
Je moest niet stil blijven zitten, iedereen liep binnen en buiten, kinderen kregen patatjes of een fles.
Als je niet meedanste (oké, het gaat over mij), porde iemand vriendelijk in je rug: "Hey, dààànsen!".

En vooral: iedereen was zo blij.
Blij om daar te zijn, blij om erbij te zijn, blij om te zijn.

(Voor ik helemaal filosofisch word: er waren ook announcements die nogal dwingend waren (lees: iedereen werd dringend verzocht om vaker naar de bible study te komen want het niveau van het gebed moest snel verbeteren). En er was ook een preek over satan en demonen.)

Maar goed. Het was wel onvergetelijk. En hartverwarmend. En hoewel ik mezelf helemaal niet kan voorstellen dat ik ooit zo zal opgaan in een religie, kreeg ik toch regelmatig tranen in mijn ogen.

Dus, bedankt, Pastor Mike.
Vele groeten van Sister Sarah.

PS: als je er ook soms aan denkt om eens alleen naar zo een mis te gaan: gewoon doen. Niemand kijkt daar van op, echt waar.