This is where the magic happens

Anna stapt. Soms durft ze nog niet helemaal, maar ze kan het. De afstanden die ze overbrugt worden elke dag een beetje groter. En zo is het vanaf dag één geweest: elke dag komt er weer iets nieuws bij. Op bepaalde momenten zié je voor je ogen de nieuwe verbindingen in haar hoofd ontstaan. Vroeger kreeg ik al een tip van de sluier bij mijn neefjes en nichtjes, maar om het elke dag voor mijn eigen ogen te zien gebeuren ... Ik kan dat eigenlijk niet uitleggen.

De frustratie als het niet lukt.
De trots als het plots wél lukt.
De stralende ogen als ze applaus krijgt.
De onverstoorbaarheid waarmee ze het telkens opnieuw probeert.  
De mentale klik die je soms bijna hóórt als ze doorheeft hoe iets in elkaar zit.
De schaterlach als ze grapjes maakt of gek doet.
De twijfelende handjes als ze weet dat ze iets niet mag maar ze het toch wil.

Ik zeg het u, mensen, het is magisch. 

Maar hoeveel nieuwe dingen er ook geleerd worden, soms moet je ook eens gewoon aan een raam staan likken.