Het is niet omdat de zon begint te schijnen, dat het gevoel weer binnensijpelt. Integendeel, een mens zou dat gevoel eerder verwachten op een triestige winterdag in december. Maar het steekt gewoon af en toe de kop op. De ene keer al wat prikkender en dwingender dan de andere, maar onderhuids sluimert het altijd.
Soms wil ik namelijk eens weg. Mijn man en kind onder mijn arm nemen en -ajuu- er even tussenuit knijpen.
En niet zomaar op vakantie en na een paar weken gewoon terugkeren. Nee, in mijn droombeeld is het meer iets van lange duur, iets van een paar maanden of een jaar.
En niet zomaar op vakantie en niets doen. Nee, zoals ik het voor me zie, hangt er ook een project of een opdracht aan vast.
En ik weet dat dat veel gevraagd is.
En ik weet dat dat praktisch gedoe zou opleveren.
En ik weet dat er veel gemis zou zijn - en niet alleen frieten en ons huis.
Maar toch denk ik dat het leven zo hard te kort is om dat eens niet te doen.
Bovendien wil ik op mijn sterfbed niet liggen met de spijt in mijn hart dat het er nooit van gekomen is. Verdorie, ik vind het nu al onbegrijpelijk dat ik nooit op Erasmus-uitwisseling ben geweest!
We dromen erover.
We zoeken ernaar.
We denken eraan.
We praten erover.
Ooit gaan wij dat doen.
PS: met het risico op dezelfde kriebels & kronkels, drie blogs die als een magneet op mij en mijn lief werken. Let wel: u leest ze op eigen risico!
- Intermezzo Italiano: de pauzeknop ingedrukt houden in een nietig dorpje in Italië = nice.
- On est parti: een goed draaiend Antwerpse restaurant achterlaten en met drie zonen en een hond in een piepkleine caravan vertrekken - zonder plan = ballen hebben!
- The Storysnapper: mijn vriendin trekt met een andere vriendin door Afrika met een zelfgebouwde verhalenmachine = daar moet ik bijna van blèten zo schoon.
7 opmerkingen:
Zaaaalig! Ik droom er ook van maar hier is het eerder fantaseren. In onze huidige situatie (pleegzorg met regelmatig bezoeken van de biologische ouders) zit het er de eerste 13 jaar niet in. Maar niet getreurd, ik doe hier mijn ding en geniet ervan, zeker met dit zonnetje!
Hou ons zeker op de hoogte en hopelijk kunnen wij meegenieten als het er ooit van komt...
Na mijn periode in Afrika ben ik naar huis gekomen met het idee dat ik nog niks van de wereld heb gezien en heel graag wil emigreren, voor even dan, want ik vind België best leuk. Dus hier broeden we op plannen om alles achter te laten en een jaar in Canada te werken. Spannend allemaal. Maar zulke dromen moet je echt najagen Sarah, ze gaan je nooit loslaten en zijn zo'n verrijking voor je leven. Mijn buitenlandse avonturen zijn de beste beslissingen uit mijn leven geweest, hoe hard ik soms ook heb afgezien daar. :) Dikke kussen!
Het is inderdaad nogal een administratief gedoe (en wij hadden dan geeneens een huis of baby) maar it is so worth it!
En Tess, Canada kan ik warm aanbevelen ;-)
en mijn avonturen-hart maakt een sprongetje van herkenbaarheid als ik dit lees...
Zeven maand rondtrekken helemaal van België naar Ghana en Benin met een zelfomgebouwde volkswagenbus, dat deden wij vorig jaar. Goed voor het hart, en als je tips en tricks wil mag je altijd mailen.
groetjes,
emilie (derde.keer.goede.keer@gmail.com)
Hey Sarah, super leuk dat je ons vermeldt! Ja in een gezin met vier mannen zijn er zeker genoeg... (flauw, ik weet het). Ik ben gek op jouw boekenlijstje! Ben met een nieuwe voorraad naar Frankrijk vertrokken! Groetjes, Swaane.
Ik ben terug van mijn maand Afrika, maar de heimwee tiert enorm. Die laatste blog gaat ook als een magneet werken, peis ik.
Een reactie posten