9

Onze Bram (oudste zoon van mijn oudste zus, waar ik meter van ben dus) wordt vandaag negen. Negen, kunt ge u dat voorstellen?? Ik vind het ongelofelijk. Ik zal hier eens een gedichtje placeren dat ik voor hem gemaakt heb, ik geef het hem vanavond af. Misschien een beetje melig, maar zo ben ik he :)
Gelukkige verjaardag, ventje!

Lieve Bram, allermooiste dames, stoere heren,
Gelieve uw aandacht naar mij te keren

Want het is heden
Exact negen jaar geleden

Dat omi, tante Joke en ikzelf
Over de snelweg raasden tegen 211

Om naar onze pasgeboren Bram te gaan kijken,
Hoe zou hij eruit zien, op wie zou hij lijken?

Het was warm, de zon scheen hard
Niet alleen buiten maar ook in mijn hart

Want zesendertig weken
Hadden we naar hem uitgekeken

Uren lang heb ik tegen Lies haar buik verteld
Centimeters bij elkaar opgeteld

Tot we een prachtjongetje zagen
We waren op slag verkocht, dat moet je niet vragen!

Ik weet nog hoe een fiere papa belde
Ons het mooie nieuws vertelde

En toen ik uiteindelijk als kersverse meter
Bram mocht pakken, werd het alleen maar beter!

Toen je mijn vinger vastnam met je hand
Was dat het begin van een supersterke band

De tijd verstreek
En wat bleek:

Onzen Bram, dat was nen rappe,
Op tien maanden tijd kon hij al stappen!

Niet zo lang daarna
Kwam Jeroen hem achterna

Konden ze met z’n tweeën spelen
Ze zouden zich nooit vervelen!

Bram werd nu al twee jaar
En hij had steeds een antwoord klaar

Hij babbelde ons de oren van onze kop
Dat hield gelukkig nog niet op

Ergens in de zomer bij omi op bezoek
Maakte jij een serieuze toek

Je viel van de trap
Je stapte te rap

De uitslag op spoed
Was niet zo goed:

Een hersenschudding, ocharme ocharme
Gelukkig geen gebroken benen of armen

Nu konden je tantes je verwennen
Je kon de volgende dag alweer flink rennen

Je was ongeveer vijf jaar,
Stond er een nieuw zusje klaar!

Onlangs kwam onze Robbe, hij is nog helemaal “nief”
En voor hem ben je ook al zo ontzettend lief

Nu ben je al drié keer grote broer,
Zeg nu zelf, is dat niet stoer?

Ondertussen is onze kleine meneer
Helemaal zo klein niet meer

De tijd gaat nu eenmaal snel
Ik weet het wel

Maar toch vind ik het ongelofelijk dat je al negen wordt
En naar het vierde studiejaar binnenkort

Je kent al grotemensenwoorden
En wij maar denken dat je ons niet hoorde

Sommige dingen begrijp je zonder meer
Als ik je zie besef ik het keer op keer

Je bent geen kleine jongen meer.
(maar mag ik je af en toe nog knuffelen?)