In een jeugd zonder geld -waar de jaarlijkse vakantie bestond uit twee weken bij mijn tante in Gent en twee weken aan zee- waren uitstapjes nooit schering en inslag. Maar ik klaag niet, ik was zo'n kind waar alle negatieve dingen van af leken te glijden als regendruppels op was, precies.
Misschien kwam dat ook omdat ik het geluk had om het niet door te hebben als er iets loos was. Het voordeel van een dromerig kind te zijn, zeker?
Enfin, uitstapjes, dat zat er bij ons niet dikwijls in. Dus in mijn gedachten had ik iets eenvoudigs als picknicken verheven tot het Ultieme Uitstapje. Ik wou zoooo graag eens gaan picknicken!
Maar ik weet niet of mijn mama dat ook zo begrepen had, want toen ik twee weken met de ziekenkas aan zee zat, schreef ze mij een kaartje:
"Dag Saartje
We zitten in de Ardennen en we zijn al fijn gaan picknicken!
Groetjes
mama"
Auch.
Daar was ik toch wel efkes niet goed van, liggend en lezend in mijn ziekenkas-stapelbedje, hoor!
Maar geen nood, mama, ik ben erover nu.
Ik heb er wel een Eeuwigdurende Picknickafwijking aan overgehouden.
En een extra gevoeligheid voor postkaartjes naar kinderen op kamp. Die ik dan ook elk jaar trouw stuur naar iedereen die het vraagt. Ik zit nu al te bedenken wat ik zou opsturen naar mijn dochters als ze ooit op kamp gaan. (Tenzij ze de aard naar hun moeder hebben en een hekel hebben aan de jeugdbeweging, natuurlijk.)
13 opmerkingen:
Arme jij!!!
Ik ben ook al heel de vakantie bezig met kaartjes aan de nichtjes te sturen!
Liefs Els
Awel behalve chirokamp deden wij vroeger ook niets....maar ik heb dat nooit of nooit als een gemis ervaren, soms eens met zijn allen een dagje met de trein naar zee, één dag met de bus naar pretpark en dat was het
Maar wij zetten de tent in den hof en kampeerden met alle vriiendinnekes twee maanden in onzen hof
Zalig
Nu heb ik soms het gevoel dat kinderen, tussen al die vakanties geen tijd meer over houden
Mijn ouders hadden een mobilhome en wij gingen daar soms vier weken mee rondtrekken. Om de twee dagen een andere camping.
Ik haatte dat. Ik had graag gewoon een week of twee aan zee doorgebracht. Niet te ver en op eenendezelfde plaats.
oh, zo'n goed bedoeld kaartje, en dan zo fout.
Heerlijk dat je nu kunt picknicken als je wilt. En wat zullen alle gezichtjes oplichten als ze een kaartje van je krijgen op kamp. Dat is nog eens extra speciale post!
Hier toch ook vooral CM-kamp als vakantie. Daar deed ik een kaartje in de omgekeerde richting.
Liefste Mama,
Het weer is hier goed, het eten lekker.
Groetjes
PS: wil jij zandkoekjes in de aldi halen want die zijn heel lekker.
Prioriteiten hé
Ik was het kind dat géén kaartje kreeg van mama (laat staan van papa) toen ik, nauwelijks zeven jaar, de eerste keer op chirokamp ging. Zielig hé? Het volgende jaar kreeg ik wèl een kaartje en dat heb ik wel 50 keer gelezen. Ik kan me nu, meer dan 40 jaar later, nog herinneren hoe het kaartje eruitzag.
Ocharme Caro.. Ook niet leuk!
En Ruimtevisser, echt waar?? Oei laat dat nu zijn wat ik ons met vier wel zie doen over een paar jaar. Oeps. :-)
En Sid, toen al een foodie! :-)
Lieve zus, daarin verschillen wij dan toch hé, ik heb/had hoegenaamd geen hekel aan de jeugdbeweging, integendeel!!! En je weet het misschien niet meer, maar wij gingen in de vakanties altijd naar De Halve Maan in Diest, met picknick!!! Eerst 's morgens met z'n allen opruimen en andere klusjes doen en dan hop naar Diest, een ganse dag in het water, of de speeltuin, zalig gewoon...Enne, zusje wanneer gaan we samen picknicken? :)
Ja, maar, zus, tegen de tijd dat ik groot genoeg was om dat heel picknick-gebeuren bewust mee te maken, hadden jullie daar al geen zin meer in en gingen jullie liever met je lief op stap i.p.v. met mama en mij. ;-))
Ik wil altijd gaan picknicken, laat maar weten! x
ik heb toch een gevoel dat er tegenwoordig meer op reis werd gegaan: wij gingen ook meestal 1 week of 2 met bomma en bompa naar zee, of met cm (bij ons zoals je wel weet ook eerder vanuuit financieel oogpunt) maar heb zo niet het idee dat mijn vriendinnekes die het vaak wel beter hadden zo veel of ver op reis gingen. bijv skiën dat waren er hooguit 2 of 3 in de klas die elk jaar gingen
Lieve dochter ,mijn geheugen laat mi j even in de steek ,maar gelukkig ben je daar ondertussen al overheen.Hopelijk kan ik dat nog eens goed maken.Sorry,sorry,sorry.
Haha, mama, geen probleem hoor. :-)
Het hangt ook van je karakter af hoor Sarah, want mijn zus vond dat reizen van hot naar her wel heel tof en doet het nu zelfs voor haar werk. Ik daarentegen ga één weekje per jaar, een week lang op dezelfde camping.
Een reactie posten