Ik wel.
Ik lag op de materniteit -al een uur of tien, om precies te zijn. Maar er gebeurde daar niet veel.
Wij wachtten af.
Wij lazen roddelblaadjes.
Wij aten pasta uit een plastieken bakje van het winkeltje aan de overkant.
Ik checkte om de haverklap of mijn sexy ziekenhuis-onderbroekje nog niet op mijn knieën was gezakt.
Wij logen tegen onze (schoon)ouders dat we op restaurant zaten om hen niet ongerust te maken.
We luisterden naar de monitor.
Ik dacht: "Amai, als dit het is, dan heb ik wel een hoge pijngrens, dat valt mee."
En af en toe bekeken wij elkaar eens en beseften we plots dat we daar met eentje meer zouden buitengaan dan we waren gekomen.
Een goeie twee uur later. Toen begon het pas goed.
Toen dacht ik: "Amai, ik héb geen pijngrens."
En mijn man sprong nog een metertje achteruit door mijn gevloek en mijn lelijke woorden.
Ik zie hem nog zo staan, technisch werkloos, met de douchespuit in zijn handen en ik in het hoekje van de douche, omdat ik niet wist waar ik moest kruipen.
Enfin.
Hoewel ik mij alles nog levendig herinner, ga ik u de details besparen.
Want het was niet mooi. Nee.
Geef toe, toch sympathiek van mij, he?
Nog vier uur later kwam er een Reddende Engel, ook wel gekend als de Man met de Spuit. I love de Man met de Spuit. Ik snap eigenlijk niet hoe iemand ooit is kunnen bevallen zonder de Man met de Spuit. Maar goed.
Trouwens, wist u dat een vrouw in het kraambed de onnozelste dingen uitkraamt (ha, ha)? Ik herinner mij dat ik het zo erg vond dat we die man om vier uur 's nachts uit bed moesten bellen. Ochottekes toch.
Na het bezoek van de Man keerde de rust weer terug, maar slapen konden we nog altijd niet. En dan duurde het nog zeven uur voor het voorbij was!
Dus konden we niets anders doen dan wachten.
En wachten.
En wachten.
En de kleertjes voor de baby nog eens goed leggen.
En wachten.
11 opmerkingen:
Zalig toch hé dat bevallen. Ik heb de man met de spuit niet gezien, maar ik was dan ook nog geen 10 uur bezig, ik kreeg gewoon de kans niet! Proficiat trouwens met je 1-jarige!!!
Gefeliciteerd met je jarige meid!
De vrouw met de spuit was bij mij niet zo blij dat ik haar liet weghalen van haar feest. En ik voelde mij daar ook heel schuldig door. Maar inderdaad, dat iemand dat zonder kan, niet te geloven.
Tja, ik heb de man of de vrouw met de spuit dus nooit gezien, 4 keer niet alstublieft :) Maar ik herken mij zo in de situatie. Best ook grappig dat ik niet de enige ben die de film van de hele bevalling op de verjaardag van haar kinderen nog helemaal kan laten afspelen. En de eerste keer was toch al 16 jaar geleden... Proficiat aan mijn petekindje en ook aan jullie, want jullie zijn al een jaar fantastische ouders!!!XXX Tante Lies
Proficiat aan de jarige én de mama!
Ik deed het twee keer zonder spuit, maar met de gouden massagehanden van onze vroedvrouw, een zalig badje en in m'n eigen slaapkamer. En twee ongeduldige zonen, die snel de wereld wilden ontdekken!
Olalala... dan is het feest vandaag! Gefeliciteerd aan de kleine spruit!
Hiep hiep hoeraaa voor Anna!
Jarig? Proficiat aan de een-jarige spruit!
En zonder spuit gaan bevallingen ook voorbij,hoor. Hoe deden ze dat vroeger, denk je?
hoewel ik daar eigenlijk ook echt lang heb gelegen, heb ik alleen maar goede herinnering aan die bevalling. vond dat eigenlijk allemaal nog meevallen zelfs de pijn van de weeën (hoewel ik ook wel een spuit heb laten zetten omdat ik schrik had dat het erger zou worden) Ik vind altijd dat men over de bevalling zelf zo erg doet terwijl ik de pijn de dagen nadien erger vond.
Kijk eigenlijk al uit naar de volgende (of is dat heel raar ?!)
Dat is niet raar! Ik vind het zelfs heel jammer dat ik er zo niet naar kan terugkijken. En ik had het ook veel liever zonder spuit gedaan. Dat is ook gewoon beter voor je baby. Maar ja.
Ik had achteraf dan weer bijna geen last (wel twee zakjes bloed moeten bijkrijgen, maar ik bedoel qua fysieke ongemakken ;-).
Ach ja. Chapeau voor iedereen die het zonder kan hoor, ik was superblij dat er zoiets bestaat als een spuit..
Brrrrr !!!
@ Sarah: Hoe je het doet is niet belangrijk, als je een gezond spruitje in je armen hebt of het einde ... dat is wat telt. Wees trots op je mooie dochter en die bevalling, dat is alweer een jaar geleden. Bevallen is geen wedstrijd om 't best.
Een reactie posten