Over de vlaggen gesproken: hier volgt de samenvatting. Om half zeven opstaan. Om half acht vol goede moed op de tram. Om acht uur in de vrieskou aanschuiven bij andere mensen van andere acties. Tien minuten later te horen krijgen dat er slechts twéé acties aan bod kunnen komen - waarvan de vroegste om 9u20. Het opgeven. Dan maar wat gaan zwaaien met de vlaggen op het plein, zodat we zeker in beeld zouden komen en tenminste ook eens kunnen zeggen dat we op de nationale tv zijn geweest. En dan op een drafje de vlaggen in de gleuf deponeren, teken doen aan de presentatrice dat ze ze zeker moet ophangen (waarop zij 'jaja' knikt en waarschijnlijk bij zichzelf denkt: 'man, wat doé ik hier?').
En als kers op de taart: een uitermate mottige foto laten nemen terwijl je dat doet (voor alle duidelijkheid: ik spreek voor mezelf). Dat was wel een beetje een domper... Gelukkig waren er nog wel al jullie heerlijke reacties op de blog en op Facebook. Merci!
5 opmerkingen:
Ja, je moet er wel wat voorover hebben, wij waren er rond twaalf uur 's nachts, werden steeds verder achteruit gezet en waren uiteindelijk om half drie aan de beurt! En koude voeten!
Amai straf! Chapeau!
Wij hebben het zo lang niet volgehouden, ik moest ook gaan werken. Ze hadden ons nochtans gezegd dat we best 's ochtends kwamen omdat er dan minder volk was. Ach ja. Iederéén wilt natuurlijk op de radio met zijn actie...
Alles voor het goeie doel he :-)
Wij hebben ook aan opgeven gedacht hoor, elke keer dat er een vervelende zattige voorgelaten werd (om er -zeer begrijpelijk- vanaf te zijn), zonk de moed ons in onze natte schoenen.
Verder blijf ik het écht jammer vinden dat jullie gigantische bedrag en hard knip-labeur geen air-time heeft gekregen. Maarja, op een laatste werkdag van 2010 moogt ge niet te laat komen hé!
oei, beetje te veel mediacircus, we hebben ook actie gedaan met het werk maar centjes gewoon netjes gestort - wij hadden geen kandidaten voor TV
x
Een reactie posten